Πόλεμος στην Ουκρανία: Ειρήνη μέσω ισχύος και όχι μέσω συνθηκολόγησης, ζητούν σε κοινό τους άρθρο Μπλίνκεν και Όστιν

 

«Η επιδίωξη μιας πολιτικής της ειρήνης μέσω της ισχύος είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της Ουκρανίας και την ασφάλεια της Αμερικής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοι και εταίροι τους πρέπει να συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία και να ενισχύουν τη θέση τους για διαπραγματεύσεις που θα φέρουν μια μέρα ένα τέλος στον πόλεμο του Πούτιν», σημειώνουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι.

 

Παράλληλα, χαρακτηρίζουν «τεράστιο στρατηγικό επίτευγμα» τον επιτυχημένο τρόπο με τον οποίο αντιστέκονται μέχρι σήμερα οι Ουκρανοί. Οι Μπλίνκεν και Όστιν επισημαίνουν ακόμα ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν αντιμετωπίζει ένα οδυνηρό δίλημμα. «Από τότε που ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμο, περισσότεροι από 700.000 Ρώσοι στρατιώτες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί. Τώρα αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο ένα οδυνηρό δίλημμα: είτε να υποστεί μεγάλες απώλειες για ελάχιστα κέρδη, ίσως με τη διεξαγωγή μιας επιστράτευσης που θα προκαλέσει εσωτερική αστάθεια, είτε να διαπραγματευτεί σοβαρά με την Ουκρανία για να τερματίσει τον πόλεμό του», προσθέτουν οι δύο υπουργοί.

 

Σύμφωνα με τους ίδιους, η αμερικανική οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία προσέφερε έναν μοχλό πίεσης απέναντι στη Μόσχα τόσο στο Κίεβο όσο και στην επόμενη αμερικανική κυβέρνηση.

 

«Αυτοί οι μοχλοί επιρροής θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να τερματιστεί ο πόλεμος του Πούτιν και να πετύχουμε μια διαρκή ειρήνη που θα διασφαλίζει ότι οι Ουκρανοί μπορούν να αποτρέψουν περαιτέρω ρωσική επιθετικότητα, να υπερασπιστούν το έδαφός τους και να ευδοκιμήσουν ως κυρίαρχη δημοκρατία. Έτσι θα έμοιαζε η ειρήνη μέσω της ισχύος. Αλλά επειδή ο Πούτιν διατηρεί τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του, η εγκατάλειψη της επιρροής μας τώρα με τη διακοπή της βοήθειας και την επιβολή μιας πρόωρης κατάπαυσης του πυρός θα επέτρεπε απλώς στον Πούτιν να ξεκουραστεί, να επαναπροσδιοριστεί και τελικά να επιτεθεί εκ νέου. Αυτό θα ήταν ειρήνη μέσω συνθηκολόγησης, η οποία δεν θα ήταν καθόλου ειρήνη», κατέληξαν οι Μπλίνκεν και Όστιν.