Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων εγκαινίασε την έκθεση του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος με τίτλο «Κωνσταντίνος Βολανάκης-Ο ζωγράφος της θάλασσας επιστρέφει στον Πειραιά»

Την τεράστια πολιτισμική αξία, που έχει για την Ελλάδα αλλά και διεθνώς διαχρονικά, το έργο του μεγάλου ζωγράφου Κωνσταντίνου Βολονάκη, ανέδειξε με χθεσινή ομιλία του στα εγκαίνια της έκθεσης του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδας με τίτλο: «Κωνσταντίνος Βολανάκης-Ο ζωγράφος της θάλασσας επιστρέφει στον Πειραιά», ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Κωνσταντίνος Τασούλας.

«Ο Βολονάκης, με την τέχνη του και τα έργα του, όλα αυτά που σήμερα εδώ χάρη στους χορηγούς αυτών των πινάκων, δεν μας έδωσε μόνο την αντίληψη που είχε για την εξάρτηση της χώρας από τη θάλασσα-την καλώς εξάρτηση της χώρας από τη θάλασσα- αλλά μας έδωσε και στοιχεία του χαρακτήρα του. Γιατί δεν είναι μόνο η εκάστοτε κοσμοθεωρία η οποία επηρεάζει την τέχνη. Την επηρεάζουν και βαθύτερες σκέψεις, βαθύτερα αισθήματα του καλλιτέχνη, πολύ προσωπικά, δυσεξιχνίαστα, ανεξιχνίαστα και μέσα από αυτά μπορούμε, αναζητώντας τα, συνδυάζοντας τα με τον ιστορικό περίγυρο, να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο του…» τόνισε χαρακτηριστικά, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Ο Κ. Τασούλας χαρακτήρισε ως «καλή σύμπτωση», ότι χθες ανήμερα των εγκαινίων της έκθεσης, αντιπροσωπεία Αυστριακών βουλευτών, επισκέφτηκε την Βουλή, αφού όπως ανέφερε, ο Κωνσταντίνος Βολανάκης πήρε την πρώτη μεγάλη ψυχολογική ώθηση, την πρώτη μεγάλη αναγνώριση της αξίας του, από τον αυστριακό αυτοκράτορα, Φραγκίσκο Ιωσήφ Β’, διότι είχε ζωγραφίσει και βραβεύτηκε στη συνέχεια ως ο καλύτερος πίνακας, για την αποτύπωση της ιστορικής ναυμαχίας της Λίσσας.

Ο Πρόεδρος της Βουλής έκανε ειδική μνεία για τον διαχρονικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας ξεκινώντας από την Διακήρυξη του Συντάγματος της Επιδαύρου την 1η Ιανουαρίου του 1822 και φτάνοντας ως τη γενιά καλλιτεχνών που εκφράζει ο Βολανάκης. Τη δεύτερη, δηλαδή, γενιά ζωγράφων μετά την απελευθέρωση της χώρας, που γεννήθηκαν επί εποχής βασιλείας του Όθωνα και φθάνει στα τέλη της εποχής του Ι. Καποδίστρια:
«Πρόκειται για μία γενιά που εκφράζει κάτι που έχει σχέση με το πόσο μπροστά ήταν η Ελλάδα την εποχή εκείνη και στους θεσμούς και στην τέχνη, αν συγκρίνεις το πως ήταν ακόμη η κοινωνία, την οποία οι θεσμοί και η τέχνη τραβούσαν προς τα μπροστά. Και τραβούσαν προς τη Δύση, προς την Ευρώπη» ήταν τα χαρακτηριστικά λόγια του Κ. Τασούλα.

Ακολούθως, διαβάζοντας τα στοιχεία του λιτού απολογισμού του κόμματος των Φιλελευθέρων το 1932 για την τέχνη, ο Πρόεδρος της Βουλής, επισήμανε:
«Φανταστείτε την απογοήτευση και τη μοναχικότητα και το σισύφειο αίσθημα που είχε ο Βολανάκης και κάθε Βολανάκης εκείνη την εποχή, όταν ζωγράφισε αυτά τα αριστουργήματα, που σήμερα μας περικυκλώνουν. Άρα και η τέχνη και οι θεσμοί στην Ελλάδα προηγήθηκαν της κοινωνίας. Κι’ αν σήμερα η κοινωνία συμβαδίζει με αυτόν τον θεσμικό και καλλιτεχνικό προσανατολισμό, οφείλεται και σε αυτούς τους πρωτοπόρους, οι οποίοι μπορεί να αγνοήθηκαν την εποχή τους αλλά σήμερα τυγχάνουν μεγάλης αναγνώρισης. Και γι’ αυτή την αναγνώριση αξίζουν συγχαρητήρια στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, που φιλοξενεί αυτή την έκθεση, πιστό στις παραδόσεις του για διαφύλαξη και προβολή της ναυτικής μας κληρονομιάς αλλά και στο ίδρυμα Αικατερίνη Λασκαρίδη, το οποίο προβάλλει τον πολιτισμό και τη ναυτοσύνη και την παράδοση, σε όλες της τις εκδοχές, ώστε σήμερα να μπορούμε να πούμε ανακουφισμένοι ότι επετεύχθη αυτή η συμπόρευσις της κοινωνίας και με τον θεσμικό και με τον καλλιτεχνικό και με τον πνευματικό προσανατολισμό της χώρας, που είναι κατά βάσιν ευρωπαϊκός. Επειδή το ευρωπαϊκό δεν είναι ξένο, έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα, στη Ρώμη και στον Χριστιανισμό».

Ο κ. Τασούλας τόνισε ακόμη τον ευαίσθητο ψυχισμό του μεγάλου θαλασσογράφου: «Εάν ζούσε σήμερα ο Βολανάκης θα ήταν υπερήφανος για την τέχνη του και την απήχηση της. Γιατί μετά τον Φραγκίσκο Ιωσήφ τον B’ τον αναγνωρίζουν και οι σύγχρονοι Έλληνες. Τον εκτιμούν, τον ευχαριστούν, διδάσκονται από αυτόν».
Και κατέληξε την ομιλία του διαβάζοντας το ποίημα του «Τελευταίο Ταξίδι» του Κώστα Καρυωτάκη: «Αν ζούσε εδώ και άκουγε αυτό που θα διαβάσω, μπορεί και να παραξενευτεί πως μάλλον τον κατάλαβα στα μύχια της ψυχής του. Το “Τελευταίο Ταξίδι” είναι ένα ποίημα του Καρυωτάκη και νομίζω ότι ταιριάζει πολύ με τον ψυχισμό του Βολανάκη» είπε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος της Βουλής .