Σουλεϊμανί: Ο «μάρτυρας» που επαναφέρει την εθνική ενότητα στο Ιράν - Χάος, νεκροί και τραυματίες στη κηδεία

Από την επιστροφή του στο Ιράν την Κυριακή, το φέρετρο του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί προσελκύει τεράστια πλήθη παντού στο πέρασμά του, σε μία ένδειξη της υψηλής δημοφιλίας του στην χώρα του, πέρα από τις πολιτικές διαιρέσεις.

Τουλάχιστον πενήντα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το ποδοπάτημα που σημειώθηκε ανάμεσα στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για την κηδεία του δολοφονηθέντος Ιρανού στρατιωτικού διοικητή Κασέμ Σουλεϊμανί στη γενέτειρά του, με αποτέλεσμα ο ενταφιασμός του να αναβληθεί, μετέδωσαν κρατικά ΜΜΕ.

مسئول کمیته تشییع پیکر سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی: مراسم تدفین به دلیل ازدحام جمعیت به زمان دیگری موکول شد. زمان دقیق مراسم تدفین بزودی اعلام می‌شود. https://t.co/KqRZYTtRPB

— خبرگزاری فارس (@FarsNews_Agency) 7 Ιανουαρίου 2020

Ενωμένοι στο πένθος, στην οργή ή την προσευχή, οι Ιρανοί συνέρρευσαν στις πόλεις Αχβάζ, Μασχάντ, πριν από την Τεχεράνη και την Κομ, για να αποτίσουν φόρο τιμής στην σορό του αγαπημένου στρατιώτη του Ιράν, και σήμερα στην Κερμάν, την γενέτειρά του, για να τον συνοδεύσουν στον τάφο.

«Την τελευταία φορά που θυμάμαι τέτοιο πλήθος ήταν στη κηδεία του ιμάμη Χομεϊνί», ιδρυτή της Ισλαμικής Δημοκρατίας, που πέθανε το 1989, λέει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μαζιάρ Χοσράβι, πρώην επικεφαλής του πολιτικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Charq, που πρόσκειται στους μεταρρυθμιστές.

Η εικόνα της εθνικής ενότητας γύρω από το πρόσωπο του Σουλεϊμανί έρχεται σε αντίθεση με τον κλίμα της κατήφειας που είχε εγκατασταθεί στο Ιράν εδώ και ενάμισι μήνα μετά την έκρηξη της λαϊκής διαμαρτυρίας σε δεκάδες πόλεις της ιρανικής επικράτειας και την άγρια καταστολή της από τις αρχές.

Διοικητής της επίλεκτης Δύναμης Κουντς, του σώματος των Φρουρών της Επανάστασης, ο στρατηγός ήταν ο αρχιτέκτονας της στρατηγικής του Ιράν στην Μέση Ανατολή.

Διακριτικός όσο και ισχυρός, ο στρατηγός Σουλεϊμανί υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής. Τον Οκτώβριο, το Ινστιτούτο Διεθνών Μελετών του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ έκανε την εκτίμηση ότι ήταν η δημοφιλέστερη προσωπικότητα του Ιράν, με 8 στις 10 θετικές γνώμες.

Είχε κηρυχθεί «εν ζωή μάρτυρας» από τον ανώτατο ηγέτη της χώρας, τον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, πριν από τον φόνο του και εθεωρείτο στο Ιράν ήρωας του πολέμου κατά των τζιχαντιστών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Συρία.

Στα μάτια πολλών Ιρανών, η δράση του επέτρεψε στο πολυεθνικό κράτος τους να αποφύγει την διάλυση που γνώρισαν οι γείτονές του, το Ιράκ, η Συρία, το Αφγανιστάν.

Ανάμεσα στο δακρυσμένο πλήθος χθες στην Τεχεράνη, πολλοί είναι εκείνοι που τον αποκαλούσαν «νικητή επί της τρομοκρατίας».

Τον χαρακτηρίζουν επίσης «στρατιώτη στην υπηρεσία του ισλάμ» ή Arash, τον ήρωα του Βιβλίου των Βασιλέων, της μεγάλης ιρανικής εποποιίας του 10ου αιώνα, του ακρογωνιαίου λίθου της περσικής λογοτεχνίας.

Σε μία σπάνια κίνηση, τέμενος της Κομ, της ιερής πόλης των σιιτών και πνευματικής πρωτεύουσας του Ιράν, ύψωσε προς τιμήν του κόκκινη σημαία, στο κόκκινο χρώμα του αίματος των μαρτύρων, μία τιμή που μέχρι σήμερα επιφυλάσσεται στον μάρτυρα ιμάμη Χουσέιν, μία από τις πλέον αξιοσέβαστες προσωπικότητες του σιιτικού ισλάμ.

Στην Τεχεράνη και στο Αχβάζ, την πρωτεύουσα του Κουζεστάν (επίκεντρο του κύματος λαϊκής διαμαρτυρίας τον Νοέμβριο), «εκπρόσωποι πολύ διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων ήταν παρόντες» στις εκδηλώσεις προς τιμήν του στρατηγού «και όχι μόνο οι υποστηρικτές του καθεστώτος», σημειώνει ο δημοσιογράφος Μαζιάρ Χοσράβι.

Κατά την γνώμη του, ο λόγος είναι ότι «ο Σουλεϊμανί ήταν ένας από τους λίγους , αν όχι ο μοναδικός εκ των διοικητών των Φρουρών της Επανάστασης που δεν επενέβαινε στην εσωτερική πολιτική στο Ιράν.

Αλλο σημαντικό σημείο, «έδειχνε συμπάθεια προς τις γυναίκες που εθεωρείτο από το ιρανικό πολιτικό σύστημα ότι δεν φορούν σωστά τα ισλαμικά ενδύματα, πιστεύοντας ότι δεν είναι προς απόρριψιν».

«Η πλειονότητα του ιρανικού λαού θεωρεί ότι έχει πληγεί η εθνική του υπερηφάνεια», λέει.

Αυτό το συμμερίζεται ο δικηγόρος Χάσαν Ραζάβι, που έχει έλθει μαζί με τόσους άλλους να αποτίσει φόρο τιμής στην σορό του ιρανού στρατηγού στην Τεχεράνη. Πιστεύει ότι ο κύριος λόγος για την «τεράστια δημοφιλία» του στρατηγού πρέπει να αναζητηθεί στο παρελθόν του, κατά την διάρκεια του ιρανοϊρακινού πολέμου (1980-1988), όταν μαζί με τους υπόλοιπους στρατιωτικούς διοικητές του Ιράν πολέμησαν για να διώξουν τον Σαντάμ Χουσέιν από το Ιράν.

«Αυτό που εκτιμούσαν σε αυτόν οι άνθρωποι είναι ότι μετά τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, αντίθετα με τους άλλους στρατιωτικούς διοικητές που πέρασαν στην πολιτική και στην οικονομική σφαίρα, εκείνος παρέμεινε στις ένοπλες δυνάμεις: οι άνθρωποι ξέρουν ότι δεν άντλησε ποτέ κανένα οικονομικό όφελος από την διαδρομή του».

Αντίθετα, «αφιέρωσε την ζωή του και την δράση του στην υπεράσπιση του Ιράν...στην πρώτη γραμμή με τους στρατιώτες του», λέει ο ιρανός δημοσιογράφος.

Τέλος, σύμφωνα με τον δικηγόρο του, ήταν «εξαιρετικά σκληρός με τους τρομοκράτες, αλλά έδειχνε τη μεγαλύτερη καλoσύνη προς τους απλούς ανθρώπους».

news